Rośliny swoją ewolucję zaczęły w środowisku wodnym. Woda jest dosyć gęstym ośrodkiem wspierającym ciała roślin i zwierząt. Dlatego też glony morskie mogą osiągać znaczne długości plech dochodzące nawet do 60 metrów. Ich ciało jest wiotkie i na powietrzu częściowo zatraca swój kształt. Dla porównania 1m3 waży około 1000 kg tymczasem ta sama objętość powietrza zaledwie 1,2kg. Sami widzicie jak gęstym względem powietrza ośrodkiem jest woda. Pierwsze rośliny na lądzie po prostu pełzały po powierzchni gruntu tylko nieznacznie wznosząc swoje ciało ponad jego poziom. Z czasem wytworzyły tkanki wzmacniające o właściwościach mechanicznych umożliwiających osiąganie większych wysokości. Na lądzie, w rzadkim ośrodku jakim jest powietrze, rośliny zmagają się z grawitacją. Ona ogranicza rozmiary zarówno zwierząt jak i roślin lądowych. Obecnie najwyższe drzewa osiągają 100-110m wysokości i są to rosnące w Kalifornii sekwoje wieczniezielone. Najwyższy okaz tego gatunku, nazwany Hyperion, osiągnął 115,85 m wysokości i 4,84 m średnicy pnia. Najwyższym znanym nan drzewem był ścięty w Australii w 1885 roku eukaliptus królewski o wysokości 143m. Szacuje się, że w warunkach naszej planety drzewa teoretycznie mogą osiągnąć wysokość do 150m. Najwyższe drzewa w Polsce osiągają około 50m. Drzewem o najgrubszym pniu jest rosnący w Santa Maria del Tule w meksykańskim stanie Oaxaca. cypryśnik meksykański (Taxodium mucronatum), który już w 1519 r. wzbudził zachwyt samego Ferdynanda Corteza. Obecnie obwód pnia cypryśnika z Tule wynosi ok. 44 m, co równa się ponad 14m średnicy pnia. Natomiast kolejny rekord wieku należy do świerka pospolitego rosnącego w Szwecji. Został on odkryty przez profesora Leifa Kullmana z Universytetu Umea a sam jego wiek został określony za pomocą badania poziomu węgla 14C względem 12C. To drzewo liczy sobie 9,5 tysiąca lat i pamięta jeszcze ostatnią epokę lodowcową. Zostało nazwane „Stary Tjikko” na cześć psa profesora nota bene syberyjskiego husky.